بي توجهي...سلاح کشتار جمع

تا حالا عاشق شدي؟به کسي شده دل بدي؟يهو از دستش بدي...تا حالا شده دستتو بذاري رو قلبت و يکيم نيست بگه به تو عاشق نشو...تا حالا شده سرتو بگيري روي دستت و بهت بگن يادش نکن..تا حالا شده دستات يخ کنه اما تبت بره روي هزار...تا حالا شده با صداي بلند بخندي و خندت با هق هق گريه ات مخلوط شه و نفهمي اين از اول خنده بود يا گريه...تا حالا شده وقتي ديدش دست و پا تو گم کني...تا حالا شده قلبت بگيره و دستتو بذاري روش و چند نفر با تمسخر تو رو به هم ديگه نشون بدن و بگن عاشقه...تا حالا شده اوني که راحتيش همه چيزته و وقتي گريه مي کنه مي خواي دنيا نباشه رو بايکي ديگه ببيني حتي نتوني اعتراض کني؟تا حالا عاشق شدي؟ بي توجهي...سلاح کشتار جمع...ادامه مطلب

زير سايه ي نگاهت احساس غرور مي کنم از هجوم خاطرات تلخ گذشته در امانم .زيباترين احساس زماني که غنچه ي سرخ لبخندت روتوي صورت مهتابيت مي بينم.زماني که دستاي سرد تو به سمت دستاي گرم و لبريز از عشق من دراز مي کني . تلالؤ عشق رو در نگاهت مي خونم.زماني که چشمانم باروني مي شه و تو چتر دستانت رو سايبان گونه هاي سرخم مي کني تا جوي اشکان عاشقم جاري نشود.اما من سنگدل چتر شکسته ي ذستانم را از تو دريغ مي کنم زيرا که بارون چشمانت به قلب پر هياهوي من آرامش مي دهد و هر لحظه مي توانم عشق تو را بيشتر از هميشه احساس مي کنم. زماني که اسم من روي لبانت جاري مي شود در اسمان نگاهت پرواز مي کنم.زيباترين لحظه ي عمرم زماني بود که تو مهمان نا خونده ي قلبم شدي! ولي...................................!نه؟کجاس روياي زيباي با تو بودن دستان سرد تو!سايبان نگاهت!چتر دستانت نه؟ بي توجهي...سلاح کشتار جمع...ادامه مطلب

دلم به وسعت آسمان خدا تنگ بود. نگاهم به دور دست ها بود و به جاده اي که انتها نداشت.  انتظار اشک مي شد و روي گونه هايم جاري. اميد،  مرا کنار خودنشاند و مي خواست که با تمام وجود بخوانمش.  اما دلم راضي نشد، زبانم پيشدستي کرد و اميد را، تنها صدا کرد.  همان لحظه بود که قاصدک از راه رسيدو  دستانم را در دستان خدا جا داد. بي توجهي...سلاح کشتار جمع...ادامه مطلب

پنجره ها رو بستند. پرده ها رو کشيدند.تو اتاقم زندانيم کردن.گفتن تو ديوونه اي.دلم شکست.از ديوونگيم،از پرده هاي کشيده،از تاريکي خسته شدم.از همه مهم تر از تو خسته شدم.پرده رو کنار زدم.خورشيد با شدت نورشو پاشيد تو صورتم.سال ها بود که بهش نگاه نکرده بودم.چه قدر زيبا بود.من رو ياد تو مينداخت.ولي تو رفتي و به جاي خودت خاطره هات موندن.به ميز اتاق ساده ام نگاه کردم.يه کاغذ و خودکار روش بود.روي کاغذ نوشتم:اگه تو حتي خاطره باشي،بازم قشنگه ماله من باشي.هرجا که هستي هر جا که باشي خدانگهدار.به سمت پجره رفتم.بازش کردم. باد مي وزيد.نوشتم رو به همراه تمام خاطراتمون سپردم دستش و بلند داد زدم: زندگي سلام                                                                     بي توجهي...سلاح کشتار جمع...ادامه مطلب

سلام!واي چه بوي خاکي!اه اه!اومدم اينجا رو سرو سامون بدم برم!آخه خيلي وقته ازش غافل شديم نه؟؟؟که ماه حلقه بر حلقه ميريزد بر هواي حس منکه من نشسته اينجا دست بسته روز گاران سرد و من هنوز ميگذارم بحساب هزار چه ميدانمهاي خودمهنوز بي واهمه آنکه نباشياصلا جايي ندارد اين حرفانگار تو ميماني که دوباره زندگي کنم انگار تو ميخواهي که دوباره زندگي کنمانگار ميخواهي که زندگي کني............... که در راه هستي و ترا گريزي نيست...................ميخندي تلخ .................. : چه خيال گريز؟ که پاي بسته روزگاران سرد را بهار ان راه مينمايد. حالا که اول چله است!! " پس مرا به حوصله خواهان".................................. : کمي ديگر ..................... با ماه که بگويي ,پلک بر هم زدني دوباره بهار ميشود بي توجهي...سلاح کشتار جمع...ادامه مطلب